Uzak bir ülkede bir nehir vardı. Bu nehirde çok sayıda altın kuğu yüzerdi. Bu kuğular her altı ayda bir nehre altın tüy bırakırlardı. Bu tüyleri o ülkenin kralına götürmek için askerler toplardı. Topladıkları tüyleri kral götürerek hazineye koyardı.

Bir gün oradan geçen evsiz bir kuş bu nehri gördü. Bu nehirde su öyle güzel ve serin akıyordu ki kuş burada ev kurmak ve bu nehirde yaşamak istedi. En kısa sürede kuş bu nehrin yakınına yerleşti. Altın kuğular bu kuşu fark etti. Altın kuğular kuşa bağırarak bu nehrin kendilerine ait olduğunu ve kral için altın tüy bıraktıklarını söylediler. “Burada asla kalamazsın.”diye kuşa bağırdılar. Evsiz kuş:

-“Güzel kuğular benim evim yok ve ben burada kalmak istiyorum. Size kira ödeyerek burada kalabilirim.” diye yalvardı.

-“Nasıl ödeyeceksin kirayı, senin altın tüylerin yok.”kuğu gülerek cevapladı.

Kuş bütün yalvarmalarına rağmen altın kuğular kuşu kabul etmediler. Evsiz kuşu altın kuğular toplanıp, kovdular. Kuş bu duruma çok kızdı ve “Ben size ders vereceğim.” diyerek oradan ayrıldı.

Evsiz kuş kralın yanına giderek:

-Ey Kral! Sizin nehirdeki altın kuğular çok kabalar. Ben orada kalmak istedim, çünkü evim yoktu. Onlara nehirde kalmak için çok yalvardım ama onlar altın tüyleri için sizin o nehri satın aldığınızı söylediler ve benim kovdular.

Kral evsiz kuşa hakaret ettiği için kibirli kuğulara çok kızdı. Askerlerine kibirli kuğuları getirmek için emretti.

Saraya gelen kuğular çok korkmuşlardı. Kralın neden kendilerini çağırdığını merak ettiler. Kral onlara bakarak:

-Siz altın tüy bırakıyorsunuz diye nehrin size ait olduğunu mu düşünüyorsunuz? Krallığın hazinesi sadece sizin tüylerle mi sağlanıyor sanıyorsunuz, diyerek onlara bağırdı. Kral onları cezalandırdı. Böylece küçük kuşta nehir kenarında kendine ev yaparak uzun yıllar rahatça orada yaşadı.

Etiket: Kibirli Arı ve Üzgün Papatya Masalı